آينده آموزش عالي دنيا در اين منطقه رقم مي‌خورد؟

به گزارش تيتر نيوز ، روزنامه “فريختيگان” در ادامه نوشت: كشورهاي آسيايي به ويژه چيني ها براي پيشرفت علم و دانش در اين كشور برنامه هاي طولاني مدتي را طراحي كرده اند. بيشتر كشورهاي پرجمعيت آسيا فرصت هاي طلايي براي تحصيلات عالي و پيشرفت در علوم دارند ، اما بزرگترين مشكلات منطقه بودجه ، كيفيت پايين و همكاري هاي منطقه اي است كه انتظار مي رود بر آنها فائق آيد.

وقتي در سالهاي اخير نياز به رشد دانشجو وجود داشته باشد ، طبيعتاً توجه به دو كشور بزرگ آسيايي ، هند و چين است. با يك ميليارد نفر جمعيت ، هر دو كشور يكي از منابع اصلي دانشجويان بين المللي در جهان هستند و بنابراين مي توانند پس از كرونا در برنامه هاي مالي خود با دانشگاه هاي بزرگ مالي رقابت كنند.

اكنون بسياري از دانشگاه هاي غربي و آمريكايي به شدت به توليد ناخالص داخلي دانشجويان بين المللي وابسته هستند ، زيرا تعداد زيادي از دانشگاه هاي وابسته به دليل بحران جنگ و تعطيلي دانشگاه ها و بسته شدن مرزها در شرايط مالي شديدي قرار دارند. برخي از آنها فاسد شده اند و بسياري از دانشگاه ها با حمايت دولت توانسته اند جلوي برخي از فسادها را بگيرند.

با اين حال ، مسئله قابل بحث در اينجا اين است كه كارشناسان بايد به كشورهاي كوچكتر و پرجمعيت كه از قدرت هاي منطقه اي هستند ، نگاه دقيق تري بيندازند. 10 عضو انجمن ملل جنوب شرقي آسيا (آسه آن) با حدود 660 ميليون قاره اروپا مقايسه مي شوند. با اين حال ، اختلافات زيادي در نمودارها وجود دارد ، يكي از آنها اختلاف سني متوسط ​​است ، بنابراين ميانگين سني شهروندان در منطقه آسانژ حدود 29 سال و ميانگين سني شهروندان در غرب حدود 40 سال است. . طبق اعلام سازمان ملل ، اين منطقه از هر 11 جوان 24 تا سن يك نفر است.

هنوز هم ، با وجود اين واقعيت كه حدود 20 ميليون دانشجو در حال حاضر در آموزش عالي ثبت نام مي كنند ، ميزان ثبت نام در دانشگاه هاي آسه آن حدود 40٪ است. در حالي كه در آسياي شرقي تعداد ثبت نام ها به حدود 90 مورد مي رسد. اما گزارش هاي خبرگان حاكي از آن است كه آموزش عالي در جنوب شرقي آسيا مكان مناسبي براي رشد است.

دسترسي عالي به اينترنت در طول تاج

وزير خارجه پيشين اندونزي معتقد است كه چشم انداز توسعه آموزش عالي در آسيا را نمي توان دست كم گرفت. در سال 2015 ، رهبران منطقه اي قطعنامه كوالالامپور را امضا كردند كه از آموزش عالي به عنوان يك كاتاليزور براي تسريع برنامه هاي توسعه اقتصادي ، سياسي ، فرهنگي و اجتماعي آسيا ياد مي كند. با اين حال ، يك جمعيت شناس آسيايي و استاد علوم اجتماعي و سياست هاي عمومي در دانشگاه علم و صنعت هنگ كنگ هشدار مي دهد كه آمار كافي جمعيت باعث پيشرفت آموزش عالي نمي شود. فرصت اين است كه ما توانايي بالايي در دانشگاه هاي خود داريم ، اما س theال اين است كه آيا كيفيت آموزش مي تواند به طور مساوي براي همه دانشجويان اعمال شود؟

بسياري از كشورهاي منطقه در مناطق روستايي زندگي مي كنند و با فقر ، زيرساخت هاي قديمي و بي ثباتي سياسي دست و پنجه نرم مي كنند. مداخله سياسي ، كارشناس مطالعات استراتژيك و روابط بين الملل در دانشگاه كابنگان در مالزي ، يكي از بزرگترين چالش هاي مالزي براي رشد و توسعه آموزش است. در همان زمان ، برخي از موانع اقتصادي-اجتماعي براي بيماري كرونا قلب شناسايي شده است. به عنوان مثال ، در حالي كه بسياري از ناظران استدلال مي كنند كه آموزش آنلاين دسترسي به تحصيلات عالي را در دوره قرنطينه سازي عروق كرونر افزايش داده است ، خانواده هاي شهري مالزي با فرزندان زيادي در چنين شرايطي قادر به تأمين هزينه هاي فرزندان خود بوده اند. با اين حال ، اين وضعيت در مناطق روستايي كه دسترسي به اينترنت بسيار دشوار است بسيار ناپايدار است. يك نمونه بارز از آموزش كودكان و دانش آموزان روستايي در اين كشور عكسي بود كه در رسانه هاي جهان ظاهر شد ، با استفاده از يك سيگنال قوي درخت از يك دانش آموز براي بالا رفتن از يك درخت ، آزمايش آنلاين خود را انجام داد.

وضعيت دانشگاههاي عالي منطقه

بدون شك ، با توجه به زمان ، نمي توان نقش بيماري كرونا را در مسئله توانايي مالي مردم ناديده گرفت. اين بحران اقتصادي جهاني ميليون ها خانواده را تحت تأثير قرار داده است ، كه يكي از دلايل اصلي ترك تحصيل دانش آموزان است. از نظر كيفيت ، سطح چالش در رتبه بندي دانشگاه ها بسيار مشهود است. حدود 1،000،000 در منطقه Ashen. موسسات آموزش عالي وجود دارد. تعداد دقيق دانشگاه ها در شبكه دانشگاه ASEAN هنوز اعلام نشده است ، اما به نظر مي رسد كه بيش از 4000 دانشگاه وجود دارد. شهر پيشرفته سنگاپور داراي دو دانشگاه از 50 دانشگاه برتر جهان است اما هيچ كشور ديگري در آسيا 300 دانشگاه برتر را ندارد و سه كشور عضو منطقه از جمله كامبوج ، لائوس و ميانمار در اين ليست هستند. دانشگاه هاي بهتر در هند.

اما يكي از اهداف آموزش عالي ارتقا is كيفيت آموزش عالي و دانشگاه ها است. انتقادات زيادي وجود دارد ، به ويژه در دانشگاه هايي كه نمره بالايي ندارند ، اما تجربه نشان داده است كه دانشگاه هاي منطقه آسانژ تلاش هاي جدي براي بهبود روش هاي تدريس و يادگيري و همچنين ظرفيت تحقيق خود انجام مي دهند. طبق جدول ليگ بين الملل ، متخصصان حوزه آموزش خاطرنشان كرده اند كه روشهايي كه به طور گسترده از منابع تحقيق استفاده مي كنند ، براي بسياري از سازمانهاي منطقه كه تمركز بيشتري بر حمايت از جوامع محلي دارند ، مشكل ساز خواهد شد. اين توازن رشد و رويه سنتي آسيا است كه دانشگاه ها به عنوان بخشي از جوامع نزديك از آن استفاده مي كنند و بر آموزش تمركز دارند. تصميم گيرندگان محلي بايد با توجه به برنامه ريزي خود براي پاسخ به فشار جهاني بر نمرات ، اين آموزش را در نظر بگيرند. اما اين مسئله در آموزش عالي آسيا نيز وجود دارد كه كميت هميشه با كيفيت نيست و براي يكديگر ضروري نيست. اين مسئله وقتي بيشتر مي شود كه تعداد زيادي دانشجو در م institutionsسسات آموزشي خصوصي بي كيفيت تحصيل مي كنند. بسياري از اين م institutionsسسات آموزشي در مالزي در دوره پس از كرونا بسته يا ادغام مي شوند تا به 20 دانشگاه بزرگ اجازه دهند تا از اين اپيدمي براي افزايش هزينه هاي دولت جان سالم به در ببرند. در حقيقت ، بيش از 20 درصد بودجه كل دولت مالزي به وزارتخانه هاي آموزش و پرورش و آموزش عالي ، كه مشابه مصرف كنندگان دولت اندونزي است ، اختصاص مي يابد.

پتانسيل آسيا براي برنامه هاي آموزش عالي

منطقه آسيا در بحث آموزش عالي با يك سوال استراتژيك روبرو است: آيا تمركز بر اصلاح چند دانشگاه كه توسط چين نيز انجام شده است مي تواند مفيد باشد؟ اين اغلب به سازمانهاي آموزشي كمتر شناخته شده آسيب مي رساند. از نظر كيفيت دسترسي ، مدل تدريس هلندي بهترين سيستم براي دانشجويان است. اين مدل نوعي مدل اروپايي براي توسعه منطقه اي است. موسسات آموزش آسيايي با چالش هاي مختلفي روبرو هستند. از يك طرف ، ارائه مهارت ها و دانش خاص مورد نياز براي آينده. به عنوان مثال ، آنها به ديجيتالي شدن و پايداري محيط زيست مربوط مي شوند و از طرف ديگر ، ارائه آموزش با كيفيت منصفانه و فراگير را براي همه به چالش مي كشند.

موفقيت در درجه “مدل يادگيري چيني” در ارائه منابع قابل توجه به موسسات با بالاترين پتانسيل براي تحقيق و جهاني سازي ، بسياري از سياست گذاران آسيايي را الهام بخش كرده است. به عنوان مثال ، دولت اندونزي به اعضاي يك گروه آموزش عالي ويژه پيشنهاد سرمايه گذاري در دانشگاه هاي برتر اين كشور را داد. اگر اين كار را انجام دهند ، مي توانند فناوري بهتري ايجاد كنند كه منجر به ايجاد شركت هاي نوپا و رشد و توسعه اقتصادي شود. بدري ، مدير مدرسه تحصيلات تكميلي در دانشگاه ارلانگا در سرابايا ، جاوا شرقي ، معتقد است كه سرمايه گذاري يك يا دو درصد در دانشگاه هاي برتر چين به طور قابل توجهي تحقيقات علمي و نوآوري را گسترش مي دهد. در سال 2015. در هيچ شهر چيني در بين 20 شهر برتر قرار نداشت ، اما امروز ، شش سال بعد ، پكن در رتبه دوم بعد از دره سيليكون ، نيويورك و لندن قرار دارد. پكن شهر جوانان است و جوانان آن نيروي كار آينده هستند.

با توجه به توانايي اندونزي به عنوان يك كشور جنوب شرقي آسيا ، تمركز بر اين ابتكار اخيراً افزايش يافته است. اما كارشناسان نگرانند كه بدون پيشرفت آموزش عالي ، اندونزي به كشوري با درآمد متوسط ​​تبديل شود. به دنبال اين پديده ، از كشورهايي كه به تازگي وارد مرحله صنعتي سازي شده اند ، جلوگيري مي شود تا به عنوان رهبر مالي و فني در جهان تبديل شوند. با اين حال ، بايد توجه داشت كه چين از اين دام جان سالم به در برد و به عنوان منبع بالقوه پشتيباني عملي در آسيا شناخته شده است. همكاري و مشاركت با چين در بسياري از كشورهاي آسيايي آغاز شده است و اين همكاري بيشتر در قالب دانشگاه هايي است كه بيشتر مشاركت با دانشگاه هاي همسايه مانند ويتنام است. اما اين يك عامل بزرگ است. اين نه تنها به دليل حمايت دولت چين از پروژه هاي تحقيقاتي دانشگاه بلكه به دليل همجواري جغرافيايي و روابط فرهنگي آن است.

موانع يادگيري

منطقه آسيا با وجود همه فرصت ها و امكاناتي كه دارد با موانعي روبرو است. به عنوان مثال ، كشورهاي عضو آسيا به 11 زبان ملي رسمي صحبت مي كنند كه بيشتر آنها براي يكديگر قابل درك نيستند. زبان انگليسي جايگاه ويژه اي ندارد ، اما در سنگاپور ، مالزي ، فيليپين و برونئي به طور گسترده اي مورد استفاده قرار مي گيرد. بنابراين ، به استثناي سنگاپور و برخي پرديس هاي شعبه غربي ، مانند مالزي و اندونزي ، دانشگاه هاي آسيا فضاي بين المللي خاصي ندارند. بي ثباتي سياسي مانع ديگري در كار با دانشگاه است. به عنوان مثال بخش آموزش عالي ميانمار كه قبلاً بهبود يافته بود ، اكنون به دليل كودتاي نظامي بعد از فوريه بسته شده است. علي رغم درخواست رئيس منطقه آسه آن براي حل مسالمت آميز در ماه آوريل ، دولت نظامي به تعليق هزاران استاد دانشگاه ادامه داد. اما همكاري هاي آسيا و اقيانوسيه هنوز در حال انجام مراحل آزمايشي است. علاوه بر اجراي چارچوب كنترل كيفيت منطقه اي ، سياست گذاران در منطقه روي يك چارچوب مشترك براي ارزيابي كار مي كنند كه اتحاديه اروپا به عنوان نمونه اي از تعداد كشورها كه به آن مي پيوندند ، دنبال مي كند. مفهوم همكاري و تحرك منطقه اي هنوز براي اكثر دانشگاه هاي جنوب شرقي آسيا بيگانه است. به عنوان مثال ، دانشمندان در مالزي ، تايلند يا فيليپين و اندونزي ممكن است با هم كار نكنند. زيرا هيچ راهي رسمي براي انجام آن وجود ندارد. كارشناسان هنوز اطمينان كاملي به استانداردهاي كيفيت ندارند كه اين يك مانع بزرگ محسوب مي شود. البته اين خلاف اروپا نيست كه استاندارد مشتركي دارد. منطقه آسيا از نظر مبادلات دانشجويي بسيار عقب تر از ساير كشورها است و كمتر از 10 درصد از انتقال دانشجويان در سال 2018 را تشكيل مي دهد ، در حالي كه 90 درصد از دانشجويان قادر به انتقال جهاني هستند. شما راه را براي ترك تحصيل در منطقه باز كرده ايد . در حالي كه آمار دقيقي از تعداد دانش آموزان خارج شده از منطقه آسه آن وجود ندارد ، تخمين زده مي شود كه سالانه حدود 300000 دانشجو از ويتنام ، مالزي و اندونزي براي ادامه تحصيل قبل از بيماري عروق كرونا قلب ، كشور را ترك مي كنند. دولت مالزي قصد دارد تعداد دانشجويان بين المللي دانشجويان خود را تا سال 2025 به 250،000 نفر برساند.

انتهاي پيام